In deze slotaflevering is het tijd voor het impopulairste station op het netwerk van NS, een stationnetje met een van de mooiste stationsomgevingen in het land en waar toch ook wel een verhaal achter zit. Oftewel, we reizen af naar het minst gebruikte station van de provincie Utrecht: Soest!
Nadat de beide treinen er weer vertrokken zijn is het slechts een weldadige rust die resteert op dit bochtige stationnetje verscholen in het groen. Echt een plek waar je dan gewoon helemaal niemand tegenkomt, heerlijk...
Tegenwoordig ligt hier dus een eilandperron, maar aan het andere uiteinde daarvan zijn toch wel heel duidelijke aanwijzingen aanwezig dat de situatie in het verre verleden anders geweest is. De overkapping van het oude perron hangt er nog immers...
Het stationsgebouw van Soest is niet van een standaardtype en vooral ook wel opvallend groot voor het kleine stationnetje. Tegenwoordig huisvest het het kantoor van een binnenhuisarchitect...
Als je dan de Stationsweg uitloopt sta je middenin het hart van Soest, de oude dorpskern rond de kerk...
Maar... als het station in het hart van Soest ligt, toch wel een best centrale locatie vergeleken met andere minst gebruikte stations, waarom wordt het dan zo weinig gebruikt? Er zijn hier namelijk maar 235 in- en uitstappers per dag. De aanleiding daartoe vinden we in de geschiedenis.
Het dorpje Soest ontstond in de Middeleeuwen doordat Amersfoortse boeren vanuit de regelmatig overstromende Eempolder zich vestigden op de grens tussen de polder en de hoger gelegen uitlopers van de Utrechtse Heuvelrug. Daarmee vormde zich een dorpje met klassieke lintbebouwing op de grens van hoog- en laaggelegen land. Een stukje historie is nog wel in het straatbeeld nabij het station te zien, waar de oude boerderijen nog herkenbaar aanwezig zijn...
In latere jaren groeiden Soest en Soestdijk op een zeker moment aan elkaar vast en werd ook in Soest Zuid de bebouwing uitgebreid. Latere nieuwbouwwijken verrezen westelijker (weer in laaggelegen gebied), met als gevolg dat zich ten westen van station Soest... niets bevindt. En niet een beetje niets, maar heel veel niets. Of misschien zelfs wel uitzonderlijk veel niets, slechts de ongerepte landerijen op de Soester Eng met hun nog uit de Middeleeuwen daterende verkaveling.
Na naar de top van deze Heuvelrug-uitloper gewandeld te zijn kon mooi in driekwart cirkel het weidse uitzicht vastgelegd worden. Ter oriëntatie: het spoor ligt nabij de schoorsteen op de bovenste foto en vervolgens maak ik een draai van 270 graden linksom in vier foto's...
Veel reizigers ga je uit zo'n leegte natuurlijk niet halen, vandaar ook dat het aan de lintbebouwing gelegen station Soest zo weinig passagiers heeft. En dat Soest-Zuid en Soestdijk, meer in de bebouwde omgeving gelegen, er wat meer weten te trekken.
Bovenop de Soester Eng is het gewoon echt mooi en vooral een weldadige rust. Als je ergens vlakbij een stationnetje helemaal zen kunt worden dan is dat hier wel
Bezienswaardigheden hebben ze er ook. Zo tref je hier ook de molen De Windhond aan die, je verwacht het niet, bouwjaar 2008 heeft. Een erg geslaagde reconstructie van de oorspronkelijke molen die in de jaren '30 van de vorige eeuw gesloopt werd...En als we dan de resterende 90 graden nog even bekijken is het ook vooral leegte wat je aantreft...
Verderop is aan de horizon de spoorlijn weer te zien, waarbij duidelijk zichtbaar is dat de bebouwing zich allemaal aan de oostkant daarvan bevindt...
Voor mij was het vervolgens ook langzaamaan tijd om terug naar het station te wandelen, onbewust toch zomaar een uurtje hier doorgebracht in alle rust. Sinds 1992 is de Soester Eng een beschermd dorpsgezicht. En een mooi zicht op het dorp heb je er inderdaad ook wel tussen de bomen door. Met nadrukkelijk op de voorgrond aan het spoor de voormalige zuivelfabriek De Soester...
En waar anders kom je nu zo richting een stationnetje gelopen, een onbewaakte overweg is in de Randstad sowieso al behoorlijk zeldzaam... Onofficieel is het ook een beetje een extra in- en uitgang, met een grote stap vanaf de overweg sta je zo op het perron. Al is dat in de tegenwoordige tijd niet zo heel handig meer, want je kunt alleen aan het andere uiteinde van het perron ook daadwerkelijk inchecken...
Met een ommetje via Utrecht ging het voor mij daarna weer richting thuisbasis Amersfoort. En daarmee komt ook deze serie minst gebruikte stations tot een einde, helaas... Al merkte ik wel duidelijk aan de reacties van jullie dat het in de smaak viel, dus wie weet komt er wel weer een keer een nieuwe challenge langs. Leuke ideeën zijn altijd welkom natuurlijk!
