Aangezien ik relatief in de buurt was, besloot ik eens een kijkje te nemen. Het was vandaag mooi weer, dus een fietstochtje kon geen kwaad. Vanuit Groningen nam ik de RS6 naar Bad Nieuweschans, om aldaar de stopbus te nemen naar Leer. De reis van Groningen naar Bad Nieuweschans verloopt soepeltjes. Naarmate de reis vordert worden de huizen steeds lelijker, en loopt de trein steeds verder leeg
Voordat ik het door heb blijken er nog maar twee man en een paardenkop in mijn gedeelte van de trein te zitten, een overduidelijk teken dat we Winschoten zijn gepasseerd. In Bad Nieuweschans stapt iedereen, op de machinist na, over op de stopbus.Tot mijn grote verbazing staat een grote gelede bus het stationsplein van Bad Nieuweschans te blokkeren
Het koekblik mag een handvol reizigers naar Leer brengen. Het gevaarte zet zich langzaam in beweging. Mijn hemel waar ben ik aan begonnen Vijf minuten later staan we alweer stil. Links zie ik alleen maar weiland en een rij bomen. Rechts staat een woning. De deuren van de bus gaan open. Uiteraard, het is 2025 waarbij we aan symboolpolitiek doen: Grenscontrole! 
Twee broekies stappen in. Iedereen wordt kort ondervraagd. Of ik Duits spreek, of ik mij kan identificeren, wat ik hier kom doen (ik heb het maar gehouden bij ‘Ich bin auf Urlaub und fahre nach Leer um die Stadt zu besuchen’) en waar ik vandaan kom. Drie personen werden nog nagetrokken. Tien minuten later kunnen we eindelijk door. De rit gaat verder, in Bunde valt het mij op dat we twee keer langs dezelfde Imbiss rijden. Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen? Ik realiseer mij dat ik in een veredelde lijnbus zit. Uiteraard was ik zo naïef om te denken dat het een stopbus was die alleen zou stoppen bij Bunde en Weener
In Weener wordt de bus bestormd door scholieren die hun rugzak tot aan hun achterwerk hebben hangen. Dat is cool ofzo. Uiteindelijke schade: een kleine twintig minuten vertraging. Ik wandel naar de lokale VVV om daar voor vijf euro een fiets te huren. Ik word netjes te woord gestaan in het Nederlands, en spreek af om voor sluitingstijd terug te zijn. Daardoor verplicht ik mijzelf om met de snelbus van 15:30 terug te gaan zodat ik nog op tijd terug ben op mijn vakantieadres voor het eten. Tijd om te beginnen aan mijn fietstocht naar de Friesenbrücke. Onderweg spot ik nog een reetje. Ik steek de Leda over via een veel te smalle spoorbrug en bevind mij al snel in niemandsland.
In theorie was het een tochtje van 13 kilometer. Prima, wind in de rug, en gaan met die banaan. Uiteraard begeven we ons in Duitsland, dus het laatste stuk onder de nieuwe Friesenbrücke door is niet toegankelijk
In het gehucht Hilkenborg hoop ik dan toch rechtsaf te kunnen slaan en naar het uitzichtplatform te kunnen fietsen. 1. Uiteraard kan dat niet, want dit is een Baustraße
2. Uitvergroting van het kaartje, of ik even 2,4 kilometer wil fietsen in plaats van 290 meter, want deze Baustraße is levensgevaarlijk. Ter verduidelijking: ik kom vanaf het noorden en sta bij de pijl rechtsboven. De straat tussen deze pijl en het stipje is dus geclassificeerd tot Baustraße.
De brave burger in mij gehoorzaamt, en ik neem dus deze omweg.
3. Zie alhier, de levensgevaarlijke Baustraße op een februaridonderdag.
4. Uiteindelijk is het dus maar goed dat ik braaf ben omgefietst, anders zou ik aan de andere kant van het hek terecht zijn gekomen en dan kan je dus niet de trap op naar het uitzichtplatform. Het is in elk geval erg verwelkomend en ik heb het overleefd
5. Het knooppuntenbordje weet niks van een afsluiting, maar wenst mij wel prettige gemeenschap met mensen die een bepaalde politieke ideologie aanhangen. Ik bedank vriendelijk.
6. Vol verwachting beklim ik de traptreden en heb ik een prachtig zicht op de nieuwe Friesenbrücke. Het laatste deel is in de nacht van 12 op 13 december 2024 in positie gebracht, en dus is de nieuwe Friesenbrücke eindelijk compleet
9 jaar na dato 
7. Bij het platform staan nog twee informatieborden. De eerste bevat wat getalletjes (voor de nummerfetisjisten).
8. Het tweede bord bevat wat meer geschreven tekst. Zo leren we onder andere over de aanleiding van dit project, dat de nieuwe Friesenbrücke toekomstbestendige draaibrug wordt, dat de brugwachterswoning behouden blijft, dat de QR-code niet meer werkt….
9. …en dat er pas in 2021 eens wat gedaan werd en dat het project al opgeleverd had moeten zijn
10. Ik heb alles gezien en loop weer de trap af. Beneden staat nog een bord met de geschiedenis van de Friesenbrücke. In 1874 en 1924 kon het binnen twee jaar
Nu is het weer tijd om terug te fietsen richting Leer, want ik moet ook mijn fiets op tijd inleveren. Helaas heb ik nu wind tegen.
11. Eerst passeer ik (wederom) enkele werkzaamheden bij het spoor. De verkeerslichten gingen nu wel voor mij op groen (al had ik sowieso het idee dat die er om een of andere Duitse bureaucratische reden stonden).
12. De kortste fietsroute tussen Leer en de Friesenbrücke verloopt achter de dijk die de Ems in bedwang houdt. Het landschap ziet er dan ook ongeveer zo uit.
Omdat hetzelfde stukje heen en terug ook saai is kies ik er voor om via Ihrhove terug te fietsen. Dat is wel twee kilometer om, maar voor de variatie wel leuk. Derhalve sla ik bij bovenstaande foto rechtsaf.
13. Maar niet voordat ik nog een foto maak van dit bord. Het laat maar weer zien wat voor een flinke vinger de Meyer werf in de pap heeft.
14. Zoals ik al zei, ik sla hier rechtsaf, richting Grotegast. Ik ben in Grotegast geen grote gast tegengekomen, en denk ook niet dat er een grote gast woont.
Ik moet stevig doortrappen want ik wil eigenlijk nog te veel. Ik wil namelijk nog foto’s maken rondom het station van Leer, wil nog een Duits spoortijdschrift halen, moet de fiets nog inleveren en tot slot uitvogelen waar de snelbus naar Groningen exact vertrekt. Gelukkig lukte dit prima en fietste ik zo’n drie kwartier voor het vertrek van de snelbus de stad weer in.
15. Dus konden er foto’s gemaakt worden. Amper voordat ik van m’n fiets was afgestapt kwam deze InterCity 2 langs, met als trekkracht 147 585.
16. Van de andere kant kwam de uurlijkse Westfalenbahn RE15 naar Emden langs.
Ik besluit om weer terug te gaan naar de fietsverhuur. Uiteindelijk ben ik ruim op tijd om mijn fiets in te leveren, terug naar het station te lopen, en aldaar nog een broodje te halen en het tijdschrift wat ik graag wilde. Tijdens het doen van mijn inkopen denderden er nog twee autotreinen door het station. Daar baalde ik wel van, want die treinen willen nog wel eens door oude meuk getrokken worden (en daar heb ik uiteraard een zwak voor).
17. Tot slot nog een foto op het station van Leer. Daar stond deze Tsjechische Vectron te wachten op een volgende inzet.
Nu daadwerkelijk tijd om naar de bus terug te gaan. Ik staar iets te veel naar de vertrekborden en iets te weinig naar de bussen, zodoende heb ik amper door dat ik precies naast de bus sta die ik moet hebben
Vlak voor vertrek stapt nog een groep luidruchtige Duitsers in die onderweg zijn naar het drugs-walhalla Nederland
Bij de ingangscontrole blijken ze een geldig kaartje te hebben dus ze mogen mee. Rust in de reet hadden ze niet, maar na een korte vermaning van de buschauffeur blijven ze dan toch netjes op hun stoel zitten. Om een of andere reden doet de bus er ruim anderhalf uur over in plaats van een uur, dat terwijl we wel continue doorrijden. Ik heb niet heel erg opgelet, maar na wat zoeken blijkt dan toch dat mijn richtingsgevoel klopte: We zijn eerst een stuk richting het noorden gereden en zijn om onverklaarbare reden bij Neermoor de snelweg opgegaan.
Anyway, aan het begin van de avondspits komen we weer terug in Groningen, en ik keer terug naar mijn vakantieadres. Dank voor uw aandacht voor dit fotobericht/reisverslag
