Post schreef: ↑di 27 mei 2025, 10:18
Ben benieuwd wat nu zijn echte doel is, wat wil hij wel binnenhalen?
Niets.
Het is de populist niet te doen om doelen buiten zichzelf om te realiseren - daarmee zou hij zichzelf immers overbodig maken. De populist heeft zichzelf als einddoel, en daarmee zijn macht en aandacht belangrijke middelen om dat te bereiken. En die versterken elkaar ook: macht genereert aandacht, en aandacht genereert macht.
Dat is ook hoe je ziet dat de PVV politiek bedrijft.
Op nota bene het belangrijkste dossier vanuit PVV-perspectief - immigratie - wordt de allergrootste nitwit gezet die je er maar op zou kunnen bedenken. Die blinkt uit in gebrek aan tact, communicatie en het vermogen om door te pakken. Maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd met het vermogen om aandacht te genereren.
En aandacht genereer je in deze tijden van alomtegenwoordige (sociale) media het beste met incidentjes. 'Lintjesgate' was daar een prachtig voorbeeld van - het hele land is weer in rep en roer omdat deze minister - hoogst ongebruikelijk - weigert om deze nominaties te ondertekenen - een formaliteit. Het mooie hieraan is ook dat er een 'verdeel-en-heers'-principe achter zit. De PVV'ers weten heel goed dat met dit standpunt de meningen in twee kampen uiteenvallen: degenen die het ongehoord vinden dat de minister weigert de voordracht voor mensen die zich voor het land hebben ingezet te ondertekenen enerzijds; degenen die het prachtig vinden om die eerste groep daarover te zien steigeren anderzijds.
In de VS is voor dat laatste een term:
owning the libs. Oftewel: de
liberals (vanuit Amerikaans perspectief 'links' - hier zouden dat VVD'ers zijn) een hak zetten. Ook dat is een doel op zich: het gaat bij het populisme niet eens meer om de eigen doelen, maar vooral om zoveel mogelijk contrair te zijn ten opzichte van alles aan de andere kant van het spectrum. Vandaar ook dat allerlei 'liberale' zaken in de VS nu in moordend tempo worden ontmanteld. Hier noemen we dat 'linkse hobby's', en dat weigeren van lintjes aan mensen die zich op een linkse hobby bij uitstek - asielzoekers - hebben ingezet, past perfect in dat straatje.
En zo moet je Wilders' persco ook zien. Dit is geen ultimatum om een doel te bereiken waarna Wilders de boel opblaast als het is verstreken. Dit is aandacht genereren. De tien punten die hij noemt zijn allemaal zoveel mogelijk vanuit dat
owning the libs-sentiment bedacht. Daarmee gaat dat deel van Nederland dat nog kan nadenken natuurlijk steigeren, is de gedachte (en dat gebeurt ook, getuige de reacties vanuit de oppositie). En dat levert dan weer de lijm waarmee Wilders zijn electoraat aan zich bindt, want die vinden dit natuurlijk allemaal prachtig.
Het einde van dit verhaaltje valt dan ook wel te voorspellen: uiteindelijk blijft alles zoals het is. Dit kabinet hobbelt immers niet van crisis naar brandje naar incident: dit kabinet ís crisis, brandjes en incidenten. Het bestaat er bij de gratie van. Als het toch onverhoopt valt, dan komen er nieuwe verkiezingen en zullen de Wildersadepten gewoon weer op hem stemmen. Het kunnen minder stemmen zijn dan de vorige keer; het kunnen er ook zomaar weer eens meer zijn. Het zal afhangen van het sentiment dat er rond de verkiezingen hangt in het land.
En voor incidentjes geldt: mensen zijn ze ook net zo snel weer vergeten. Daarom dat niemand Wilders er ook op zal aanspreken als hij niet zijn conclusies trekt als zijn tienpuntenplan onderin een ambtelijke lade verdwijnt. Tegen die tijd is hij alweer met nieuwe incidentjes bezig.
