Uiteindelijk ging ik dinsdag voor 35 euro met de Thalys 9310 naar Brussel-Zuid om zo nog voldoende tijd te hebben voor de incheckprocedure bij de Eurostar. Zo vertrok ik dus om iets voor half 7 met de metro naar Rotterdam Centraal om daar om 6:58 uur met de Thalys te vertrekken. Deze vertrok op tijd en nadat Barendrecht achter ons lag kwam de vaart erin en kreeg je echt het gevoel dat de trein hard reed. Binnen een kwartier werd Breda al gepasseerd en niet veel later ook de Belgische grens. Daarna ging, zoals al in het reiservaringen-topic stond, de vaart eruit voor een ree op het spoor. De aankomst in Brussel was door dit gebeuren met +30.
Daarna ging ik maar gelijk naar de Eurostar-plaforms, want daar moet je een half uur van te voren zijn. Toen ik daar aankwam begreep ik ook wel waarom. Eerst moest je je kaartje inchecken, daarna je paspoort laten zien aan de Belgische douane, daarna al je metalen en je jas af of uitdoen en in een bak stoppen om daarna zelf door een detectiepoort te gaan. Het leek dus net een vliegreis. Na de Engelse douane kon er gewacht worden in een mooie wachtruimte met heerlijke stoelen tot het openen van de trein zelf. Dat gebeurde om 9:15 uur en zo had ik nog alletijd om mijn plekje uit te zoeken. Dit was bijna helemaal achteraan vanaf de trappen gezien, dus dat duurde nog even. Het bleek een plekje vooruit en aan het raam te zijn, dus dat was helemaal goed. Tot Lille Europe zat er ook nog eens niemand naast mij, dus dat gaf ook nog wat extra ruimte.

Keurig op tijd vertrok de rit en na Halle kwam de vaart er al snel in. Na dus een tussenstop in het saaie Lille Europe kwam de trein al na iets meer dan een uur bij de Kanaaltunnel. Daar sloten de branddeuren en werd het een klein half uurtje donker waarbij ik maar de kranten van die dag ben gaan lezen. Daarna was ik echter voor het eerst in Engeland. Het linksrijden op de snelweg M20 naast het spoor viel direct op en mijn horloge zette ik ook maar gelijk een uurtje terug. Na weer een half uurtje en een mooi landschap van Kent afgewisseld door flinke tunnels later kwam de trein keurig op tijd in Londen St. Pancras International. De lokale tijd was 10:26 uur en dat was ook direct te zien:
Net als in Parijs een jaar geleden kwam ook dit keer de douane naar mij toe voor een controle van al mijn spullen (1 grote rugzak). Dit keer ging alles gelukkig een stuk vriendelijker en begreep ik ook waarom ik eruit gehaald werd. Iedereen die alleen reist werd namelijk eruit gehaald. Na een praatje over de reden van mijn bezoek aan Londen, mijn woonplaats, de feestdagen die week in Nederland en mijn werk (het was dus eigenlijk best wel gezellig) kon ik daarna weer rustig doorlopen. Ik liep daarna gelijk tegen het loket van de TFL aan en doordat er geen rij stond had ik gelijk een dagkaartje voor 5,60 pond te pakken. Daarna dook ik niet gelijk de underground in, maar keek ik eerst even buiten. Daar viel al direct de hoeveelheid dubbeldekkers op. Niet te missen

Toen ging het wel naar de undergroud en wel met de Piccadilly Line naar Piccadilly Circus om zo direct echt in de stad te komen. Ook daar zag ik weer de nodige dubbeldekkers waaronder deze dubbel-Wright van Arriva. De geluiden van de bus kwamen me na het optrekken al bekend voor, precies hetzelfde als de Nederlandse versie:
In de Coventry Street kwam er daarna een typisch Londens beeld naar voren. Een typische taxi, een telefooncel en daarachter nog net een dubbeldekker

Via een plein waar o.a. Charlie Chaplin stond kwam ik daarna op het erg mooie Trafalgal Square uit:
Daar reden niet alleen dubbeldekkers rond, maar ook gelede Citaro’s waar ik toch even raar moest kijken voor de deuren en de plek waar de chauffeur zat

Via de Whitehall ging het toen langzaam verder. Eerst weer een opvallende dubbeldekker met de Big Ben al op de achtergrond:
Bij de Horse Guard ben ik van de Whitehall gegaan, want daar was dit prachtige gebouw te vinden:
Waar op het plein ervoor deze bijeenkomst voor de Undentable run (waar ook mensen van de BBC bij waren) aan de gang was:
Via dit oorlogsmonument:
…ging het naar het St James’ Parc om even rustig uit te rusten op een bankje. Daar at ik een stroopwafel, maar dat duurde niet lang. Ik kreeg onverwacht bezoek, nogal brutaal bezoek. Het klom zelfs tot bij mijn arm voor een stukje koek

Dat was dus wel even schrikken, maar ook wel weer leuk, want dit zie je niet in elk park. :) Vanuit dit park kom je zo bij het Buckingham Palace uit. Daar was het erg druk, dus ik had zo’n gevoel dat er iets ging gebeuren:
En dat was ook zo, want de welbekende ceremonie van de wisseling van de wacht begon:
Hierna liep het hele plein weer leeg en ging ik naar de Big Ben. Daar kon ik samen met deze mooie toren nog een dubbeldekker vastleggen. Dit keer van Transdev:
Vanaf deze brug is er ook een mooi uitzicht over de Thames en de London Eye:
Na nog een foto van de Big Ben met een bus, in dit geval weer een Citaro G:
…ging het weer verder. Tussen de London Eye en Waterloo Station kwam ik dit tegen. Zijn dit levende wezens of niet?:
Het was een levend iemand, want het bewoog.

Na nog een kleine wandeling kwam ik dan bij Waterloo Station uit om weer eens met de Underground te reizen:
Het werd een ritje met de Jubilee Line naar London Bridge. Daar kon ik ook mooi het welbekende logo met de stationsnaam fotograferen:
Vanaf London Bridge ging het naar de kade langs de Thames voor een wandeling naar de Tower Bridge. Onderweg kwam ik nog de City Hall tegen met ook wat olifanten voor een parade die door heel Londen te zien is en die ik ook al eens eerder in een andere Europese stad gezien heb (al weet ik niet meer welke):
Toen kon de Tower Bridge vastgelegd worden. Ook in het echt is het een prachtige brug:
Met daarnaast het mooie uitzicht op The City en de Tower of London:
Op de brug zelf kwam ik nog Abellio en dus ook NS tegen. Een apart gezicht midden in Londen:
Ook was er weer een Citaro te zien, maar dit keer een enkele van First:
Na een rondje rondom de Tower of Londen en het kopen van een souvenirtje voor het thuisfront vond ik het de hoogste tijd om Londen eens buiten het centrum te gaan kijken. Dat deed ik met de DLR waarop automatische voertuigen rijden. Als eerste ging het van Tower Gateway naar Blackwall voor deze foto:
Maar ik ging er ook heen voor de O2 Arena wat in het begin de Millenium Dome heette:
Daarachter was nog een bekende naam uit de OV-wereld te vinden, namelijk Veolia, alleen nu niet in de rol van vervoerder, maar als vuilnisbedrijf

Toen ging het verder naar Canary Wharf, het zakencentrum. Onderweg kwam ik nog een busje van Dennis tegen:
Het gebied waar ik nu in liep ziet er best vervallen uit. Dat is dus best wel een groot contrast met het moderne zakencentrum van Canary Wharf wat op de achtergrond te vinden is:
In het centrum van Canary Wharf waren ook dubbeldekkers te vinden, zoals deze:
Daarna vroeg ik mij af hoe laat het was, ik had echter iets te veel keuze

Naast de klokken heb je een leuk uitzicht op de baan van de DLR tussen de stations Canary Wharf en Heron Quay’s:
Vanaf Heron Quay’s was dit het uitzicht op het fraaie station Canary Wharf wat vol staat:
Vanaf dit station ging het met de DLR weer verder naar station Cutty Sark voor het universiteitsterrein en het museum van Greenwich en het bijbehorende uitzicht vanaf daar. Dit is Greenwich:
Waar ook deze klok hangt met bijbehorende tekst hangt:
Vanaf de heuvel waar dit ligt is er zoals ik al zei een fraai uitzicht over bijvoorbeeld Canary Wharf en de universiteit:
En een stukje naar rechts richting o.a. de O2 Arena:
Toen ging het via de erg steile helling weer terug naar station Cutty Sark om vanaf daar met de DLR helemaal naar het eindpunt Bank te gaan. Zo was ik dus weer terug in het centrum bij de gewone underground. Via de Northern Line en een overstap bij weer Kings Cross / St. Pancras ging het naar de Piccadilly Line. Hiermee ging het naar Arsenal om te kijken bij het oude (Highbury) en het nieuwe stadion (Emirates Stadium). Zoals wellicht bekend loop ik in vrijwel elke stad die ik bezoek even langs bij een voetbalstadion. Nu heb je in Londen hiervoor zoveel keus dat ik uit een flinke waslijst deze keuze moest maken. Het werd dus deze stadions en de eerste was het oude Highbury met hier de East Stand:
Binnenin is alles nu flink verbouwd of gesloopt. Zo zijn er nu woningen in de nog overeind gebleven tribunes te vinden:
3 straten verder is het nieuwe stadion te vinden. Een mooi stadion:
Met ook op het plein een grote plaat met oud-spelers van Highbury. Naast Dennis Bergkamp zitten hier ook nog een Feyenoorder en een recente ex-Feyenoorder bij

Nu was station Holloway Road het dichtste bij en vanaf ging het voor het laatst terug naar St. Pancras. Toen was er nog net even een kans om een foto te maken van het interieur van de Tube 1973 op de Piccadilly Line:
Na een simpel avondeten bij de Burger King was het alweer tijd om terug te gaan naar Brussel. Het was een mooie dag in Londen. Nadat er dit keer controle was van de Engelse en Franse douane (terwijl daar dit keer niet eens gestopt werd) en dus niet van de Belgische was het na even wachten weer de hoogste tijd om naar de trein te gaan. Ook dit keer was mijn plekje vrijwel achteraan vanaf de trappen gezien en ook dit keer zat ik vooruit. Opvallend was nu dat ik een plekje aan het gangpad had terwijl er niemand naast mij kwam zitten. Na vertrek ben ik dus maar aan het raam gaan zitten, want zo zie je toch wat meer en onderweg zou er toch niemand instappen. Deze reis verliep net als de heenreis zonder problemen. Er werd alleen net na de Kanaaltunnel bij Calais even gestopt (waarvoor weet ik niet, wellicht om de klokken vooruit te zetten
