Zoals gebruikelijk op dit soort dagen begon de dag met een wekker die wel erg vroeg stond. Mijn ervaringen met treinreizen naar Limburg zijn nogal gemengd, niet zelden loopt er iets fout waardoor de reis wel eens aanvoelt als een hordeloop waarbij je alle hordes achter je meesleept. Daarom stond ik om vijf uur 's ochtends bij mijn plaatselijke bushalte te wachten op de nachtbus naar Centraal. Echt nacht kan je het in deze tijd van het jaar gelukkig niet meer noemen trouwens. Tijdens het wachten kon ik verderop nog de vroege ritten van de 300 en 275 voorbij zien komen voordat mijn nachtbus 357 langs zou komen. Zoals gebruikelijk was dit een gelede bus, maar nu voor het eerst eens een gelede Citea in plaats van de gelede Citaro's die normaal gesproken de dienst uitmaken op deze lijn.
Dit is ook altijd een leuke situatie op Centraal die maar weinig mensen ook echt kennen. Voordat de dienst start worden alle treinen op het station klaargezet en dat levert dan beelden van perrons zonder mensen maar met treinen op. Enkele minuten voor vertrek komt dan het treinpersoneel en een team S&V samen om de trein te openen en een toegangscontrole te houden waarna de trein vertrekt.
De rit naar Maastricht was volledig probleemloos en tot Roermond heerlijk rustig. Exact op tijd kwam de trein aan in Maastricht waar ik nu dus opeens erg vroeg was. Tijd die gebruikt kon worden om een Euregioticket te kopen, koffie te drinken en deze combinatie van een Break en GTW op de foto te zetten.
De rit naar Luik verliep zonder problemen. Er was een flinke ploeg van het TicketControl-team van de NMBS op de trein aanwezig, zodat ik nog voor Maastricht Randwijck al een knipje in mijn ticket had. In Luik liep ik naar het kleine supermarktje onder spoor 1 toen ik dit oudje de halte van het busstation op zag rijden. Snel ben ik even overgestoken om de busliefhebbers van een plaatje te kunnen voorzien.
Terug in het station kon ik nog net het vertrek van de trein naar Maastricht aanschouwen, wat uiteraard dezelfde trein was als waarmee ik was aangekomen in Luik.
Enkele minuten later kwam aan de andere kant van het perron de L-trein naar Verviers binnenrijden. Dit betrof een gemoderniseerde Break zodat ik na meerdere keren deze treinen gezien en gefotografeerd te hebben er nu eindelijk zelf eens in plaats kon nemen.
Maar dit stelde mij toch een beetje teleur. Het is weliswaar een stuk frisser, maar het zijn dezelfde meubels en er is nog altijd geen airco. Wel ramen zonder dat bruinige effect door het lood wat erin verwerkt was, dat is dan wel een positieve ontwikkeling.
Na een mooie maar korte rit verliet ik de trein in Pepinster. Hier zie je hem net na vertrek vanaf het perron aan de overzijde.
Een paar minuten later kwam op spoor 3 de stoptrein naar Spa-Geronstérè binnenrijden. Dit klassiekje zou heen en terug naar Spa brengen en daarna nog naar Welkenraedt.
Zoals hier op het eindpunt in Spa-Geronstérè. Op dit eindpunt, in aantal sporen de kleinste in België, zou de trein bijna een half uur keren.
Of hier op Verviers-Central, waar de trein een stop van bijna 20 minuten heeft om een aansluiting te geven uit Brussel naar Dolhain-Gileppe. Tijd die ik gebruikte om even het station te verkennen.
En dan hier op het eindpunt in Welkenraedt, waar ik door die aansluiting in Verviers bijna 40 minuten moest wachten totdat ik het laatste stukje naar Eupen verder kon rijden.
In Eupen heb ik nog even geprobeerd de trein op de foto te zetten, maar de trein was te lang en het perron te kort, zoals op deze foto te zien is.
In Eupen liep ik vanaf het station de heuvel af richting de stad. Ik had een overstap van bijna 25 minuten op de bus naar Aachen dus besloot ik naar het bushof te wandelen in plaats van bij de halte op het station te wachten. Op het busstation was een gevarieerd wagenpark te zien. Een bus van het type helemaal links op de eerste van deze twee foto's zou mij naar Aachen vervoeren, van de bus zelf heb ik geen foto. Het werd niet een heel comfortabele rit. De bus had zijn beste tijd gehad, was helemaal volgepropt met Engelssprekende Duitse schoolkinderen en de chauffeur had blijkbaar een carrière in de Formule 1 gewenst nadat hij op hoge snelheid over de niet al te beste wegen in de regio reed en meermaals volgas een halte voorbijreed waar iemand uit had willen stappen. Belgische dienstverlening zullen we maar zeggen.
In Aachen had ik opnieuw een ruime overstap op de stoptrein naar Lindern en Heinsberg. Tijdens het pauzeren knabbelde ik op het perron een kaasbroodje weg toen ik in de verte een opvallend locomotiefje met rijtuigen langzaam het station binnen zag rijden. Hier een toevalsshot met een goederentrein van NMBS Logistics die precies op dat moment door het station reed.
Even later kwam de RB33 binnenrijden. De trein bestaat sinds de heropening van de lijn naar Heinsberg uit twee treinstellen die op spoor 3 in Lindern worden gesplitst en gecombineerd. Het treinstel vooraan op deze foto (en dus op de volgende rit achterop rijdt) maakt nadat deze is afgekoppeld in Lindern daar kop en rijdt dan naar Heinsberg. Het voorste treinstel rijdt als stoptrein verder naar Duisburg.
Na het retourtje naar Heinsberg was ik weer terug in Lindern, waar ik nog net een wat vertraagde RE4 naar Dortmund op de foto kon zetten. Normaal is dat geen overstap, op dat moment door de vertraging wel.
De laatste trein in Duitsland voor die dag zou het boemeltje naar Dalheim worden, een curieus lijntje dat zijn voortbestaan vooral te denken heeft aan Siemens, die halverwege een aftakking hebben naar hun testcircuit in Wildenrath. Ook zal er in de buurt iets van het leger zitten, want er zaten aardig wat soldaten in dit korte treintje. Het betreft hier overigens een RegioSprinter van de Rurtalbahn, die in opdracht van DB de treindienst op dit lijntje verzorgen. Een retour Dalheim - Mönchengladbach duurt net geen uur, maar alleen in de spits wordt er ook een uursdienst gereden, de rest van de tijd elke twee uur.
Hier zien we het treintje na de rit op het stationnetje van Dalheim. Vanaf Dalheim zou ik door het Nationaal Park De Meinweg naar een bushalte in de buurt van Vlodrop lopen en daar de bus terug naar Roermond nemen.
Na ongeveer een kilometer lopen passeerde ik de grens. Dit stond niet aangegeven met borden, deze slagboom was het enige tastbare bewijs. Deze foto is overigens genomen vanaf de Nederlandse zijde van de grens.
Een flink stuk doorstappen later kwam ik dit viaduct tegen. De IJzeren Rijn loopt dwars door de Meinweg en dat is ook precies de reden dat deze lijn niet heropend wordt. Een goederenspoorlijn door een Nationaal Park zou de boel behoorlijk verpesten.
Zelfs op een viaduct waar al meer dan twintig jaar geen trein meer over heeft gereden moest ProRail toch haar sporen achterlaten, en dus hier een bordje met het telefoonnummer voor wanneer je het viaduct aanrijdt. Aangezien het park verboden gebied is voor auto's is de kans daarop ongeveer nihil, maar je weet maar nooit!
Tot slot wil ik deze foto met jullie delen. Een paar seconden voordat ik schoot stond er een hert water te drinken bij het poeltje. Het beest sprong snel weg in het hoge gewas, maar als je goed kijkt kan je hem nog voor een stukje zien.
Wat hierna volgde is een enorme hoosbui met een hoop gedonder en Veolia Limburg van haar slechtste kant. Na anderhalve kilometer (zonder paraplu, dat is alleen maar gevaarlijker als het onweert) gelopen te hebben vanwege een opgeheven bushalte en een heel kort ritje in een auto van een vriendelijke passant stond ik nog dertig minuten te verregenen bij een noodhalte in Herkenbosch voordat ik eindelijk met de bus naar Roermond kon. Ik heb desondanks een leuke dag gehad met veel nieuwe aanwinsten voor mijn collectie. Ik ben nogal hopeloos met fotoverslagen dus ik hoop dat het een beetje een goede impressie geeft.
